وای فای (Wi-Fi) چیست؟
وای فای (Wi-Fi) چیست؟
Wi-Fi با تلفظ (وای فای/ˈwaɪfaɪ/) خانواده ای از پروتکل های شبکه بی سیم است که بر اساس خانواده استانداردهای IEEE 802.11 است.
که معمولاً برای شبکه محلی دستگاه ها و دسترسی به اینترنت استفاده می شود. و به دستگاه های دیجیتالی نزدیک اجازه می دهد تا تبادل اطلاعات توسط امواج رادیویی انجام شود.
اینها پرمصرف ترین شبکه های رایانه ای در جهان هستند که در سطح جهانی در شبکه های خانگی و اداری کوچک برای اتصال
رایانه های رومیزی و لپ تاپ، رایانه های تبلت، تلفن های هوشمند، تلویزیون های هوشمند، چاپگرها و بلندگوهای هوشمند به یکدیگر و به یک روتر بی سیم برای اتصال آنها به یکدیگر استفاده می شوند.
اینترنت و در نقاط دسترسی بی سیم در مکان های عمومی مانند کافی شاپ ها، هتل ها، کتابخانه ها و فرودگاه ها برای ارائه دسترسی عمومی به اینترنت برای دستگاه های تلفن همراه.
Wi-Fi یک علامت تجاری از Wi-Fi Alliance غیر انتفاعی است که استفاده از عبارت Wi-Fi Certified را برای محصولاتی که با موفقیت آزمایش گواهی قابلیت همکاری را انجام می دهند محدود می کند.
از سال 2017، اتحاد Wi-Fi متشکل از بیش از 800 شرکت از سراسر جهان بود. از سال 2019، سالانه بیش از 3.05 میلیارد دستگاه دارای Wi-Fi در سراسر جهان ارسال می شود.
Wi-Fi (وای فای) چیست؟
Wi-Fi از بخش‌های متعددی از خانواده پروتکل‌های IEEE 802 استفاده می‌کند و به گونه‌ای طراحی شده است که به‌طور یکپارچه با برادر سیمی خود، اترنت، کار کند.
دستگاه های سازگار می توانند از طریق نقاط دسترسی بی سیم به یکدیگر و همچنین به دستگاه های سیمی و اینترنت شبکه کنند.
نسخه‌های مختلف Wi-Fi توسط استانداردهای مختلف پروتکل IEEE 802.11 مشخص شده‌اند، با فناوری‌های مختلف رادیویی که باندهای رادیویی و حداکثر محدوده‌ها و سرعت‌هایی را که ممکن است به دست آید، تعیین می‌کنند.
Wi-Fi معمولاً از باندهای رادیویی SHF 2.4 گیگاهرتز (120 میلی متر) UHF و 5 گیگاهرتز (60 میلی متر) استفاده می کند.
این باندها به چندین کانال تقسیم می شوند. کانال ها را می توان بین شبکه ها به اشتراک گذاشت، اما فقط یک فرستنده می تواند در هر لحظه از زمان به صورت محلی در یک کانال ارسال کند.
باندهای وای فای جذب نسبتاً بالایی دارند و برای استفاده در خط دید بهترین عملکرد را دارند.
بسیاری از موانع رایج مانند دیوارها، ستون ها، لوازم خانگی و غیره ممکن است تا حد زیادی برد را کاهش دهند. اما این امر همچنین به به حداقل رساندن تداخل بین شبکه های مختلف در محیط های شلوغ کمک می کند.
یک نقطه دسترسی (یا هات اسپات) غالباً حدود 20 متر (66 فوت) در داخل خانه دارد. در حالی که برخی از نقاط دسترسی مدرن تا 150 متر (490 فوت) در خارج از خانه ادعا می کنند.
پوشش هات اسپات می تواند به کوچکی یک اتاق مجردی با دیوارهایی باشد که امواج رادیویی را مسدود می کند. یا به اندازه کیلومتر مربع (مایل) با استفاده از نقاط دسترسی متعدد با رومینگ مجاز بین آنها باشد.
با گذشت زمان سرعت و بازده طیفی Wi-Fi افزایش یافته است. از سال 2019، برخی از نسخه‌های Wi-Fi که با سخت‌افزار مناسب در فاصله نزدیک اجرا می‌شوند، می‌توانند به سرعت 9.6 گیگابیت بر ثانیه (گیگابیت بر ثانیه) دست یابند.
وای فای (Wi-Fi) چیست؟
یک حکم در سال 1985 توسط کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده بخش هایی از باندهای ISM را برای استفاده بدون مجوز برای ارتباطات منتشر کرد.
این باندهای فرکانسی شامل همان باندهای 2.4 گیگاهرتزی است که توسط تجهیزاتی مانند اجاق‌های مایکروویو استفاده می‌شود و بنابراین در معرض تداخل هستند.
یک بستر آزمایشی اولیه برای یک شبکه محلی بی سیم در سال 1992 توسط محققان بخش رادیوفیزیک CSIRO در استرالیا توسعه یافت.
تقریباً در همان زمان در هلند در سال 1991، شرکت NCR با شرکت AT&T پیش ساز 802.11 را اختراع کرد که برای استفاده در سیستم های صندوق دار با نام WaveLAN در نظر گرفته شده بود.
و یک هیز از NCR که به مدت 10 سال ریاست IEEE 802.11 را به همراه مهندس آزمایشگاه بل بروس توچ بر عهده داشت، برای ایجاد یک استاندارد به IEEE نزدیک شد و در طراحی استانداردهای اولیه 802.11b و 802.11a در IEEE مشارکت داشت.
آنها هر دو متعاقباً وارد تالار مشاهیر Wi-Fi NOW شدند.
اولین نسخه از پروتکل 802.11 در سال 1997 منتشر شد و سرعت لینک تا 2 مگابیت بر ثانیه را ارائه کرد. این در سال 1999 با 802.11b به روز شد تا سرعت پیوند 11 مگابیت بر ثانیه را فراهم کند و این امر محبوبیت خود را نشان داد.
در سال 1999، Wi-Fi Alliance به عنوان یک انجمن تجاری برای داشتن علامت تجاری Wi-Fi. که اکثر محصولات تحت آن به فروش می رسد، تشکیل شد.
موفقیت تجاری بزرگ با استفاده از Wi-Fi برای سری iBook لپ‌تاپ‌های خود توسط Apple Inc در سال 1999 اتفاق افتاد.
این اولین محصول انبوه مصرف کننده بود که اتصال شبکه Wi-Fi را ارائه می کرد، که سپس توسط اپل به عنوان AirPort نامگذاری شد. این با همکاری همان گروهی بود که به ایجاد استانداردهای Vic Hayes، Bruce Tuch، Cees Links، Rich McGinn و دیگران از Lucent کمک کرد.
Wi-Fi از تعداد زیادی حق ثبت اختراع توسط بسیاری از سازمان های مختلف استفاده می کند. در آوریل 2009، 14 شرکت فناوری موافقت کردند که یک میلیارد دلار به CSIRO استرالیا برای نقض حق ثبت اختراعات CSIRO بپردازند.
وای فای (Wi-Fi) چیست؟
استرالیا ادعا می کند که Wi-Fi یک اختراع استرالیایی است، در آن زمان موضوع کمی بحث و جدل بود.
CSIRO در سال 2012 برنده تسویه حساب 220 میلیون دلاری دیگر برای نقض حق ثبت اختراع Wi-Fi شد. با شرکت های جهانی در ایالات متحده ملزم به پرداخت حقوق مجوز CSIRO حدود 1 میلیارد دلار اضافی به عنوان حق امتیاز شد.
در سال 2016، بستر آزمایشی نمونه اولیه شبکه محلی بی سیم (WLAN) CSIRO به عنوان کمک استرالیا به نمایشگاه تاریخ جهان
در 100 شی که در موزه ملی استرالیا برگزار شد انتخاب شد.